Reisverslag Narbonne 2015
Dinsdag 21-07
Rond de klok van 15:00 zijn we met de duiven vertrokken vanaf Rucphen, in de richting van Olen, hier hebben we de Duitse duiven overgeladen bij de rest van de Nederlandse duiven. Om ongeveer 18:00 zijn we vertrokken naar de verzamelplaats in Wolvertem waar we de bakjes met water volledig gevuld hebben, de duiven dronken zeer veel met de warmte.
Woensdag 22-07
Om 10:00 hebben we Wolvertem verlaten en in de middag om 14:30 Parijs bereikt. Het was een aangename temperatuur van ongeveer 22 graden. Hier hebben we de duiven gevoerd en water bijgegeven. na ongeveer een uurtje zijn we verder gereden en om 19:00 Chateauroux bereikt, ook hier niet te warm, +- 22 graden. Hier heb ik de bakjes schoongemaakt en weer vol gemaakt met water. Hier hebben we ook overnacht.
Donderdag 23-07
5:00 zijn we verder gereden richting Narbonne. Om 9:00 was het tijd voor een pauze nabij Cahors, hier was het lekker weer +- 24 graden. bakjes met water nagekeken en hier en daar wat bijgevuld. om 10:00 zijn we verder gereden waar we om 13:00 Narbonne hebben bereikt. het waaide zeer hard en de vrachtwagens schudde van links naar rechts. Ondanks de wind was de temperatuur rond de 31 graden, en werd er door de duiven veel gedronken. Hier heb ik de bakjes wederom zuiver gemaakt en weer schoon water gegeven, en omstreeks 15:00/15:30 de duiven gaan voeren. Later op de middag is de lokale brandweer van Narbonne water komen bijvullen, want het water ging er snel doorheen.
Vrijdag 24-07
Om 7:00 werd er besloten om niet te lossen vanwege het weer in Noord-Frankrijk, België en Nederland. We wachtten tot zaterdag. We hebben de waterbakjes weer volledig met water gevuld, en regelmatig die dag gecontroleerd. De duiven dronken weer erg veel. Voor de middag was de temperatuur al boven de 30 graden opgelopen. Rond 15:00 heb ik de duiven weer gevoerd. Ook de brandweer is nog een keer gekomen om water te brengen, dit omdat het water er weer doorheen was.
Zaterdag 25-07
Rond 6:30 hebben we eens naar het weer gekeken, het waaide erg hard, dus we wachtten.Maar niet lang, om 7:00 kregen we groen licht om alles klaar te maken, want de wind zou snel gaan liggen en konden we lossen. Om 7:40 werd er besloten dat we om 8:00 de duiven de vrijheid zouden geven, en deze werd ook goed benut door de duiven, binnen 2 minuten zagen we helemaal niks meer. Weg waren ze! Het weer onderweg was prachtig, niet te warm en weinig wind.
Zondag ben ik rond 15:15 aangekomen in Rucphen, hier mijn auto weer gepakt en rond 16:40 ben ik thuis aangekomen. een zeer geslaagde reis!!
Het totale convooi heeft bestaan uit 6 vrachtwagencombinaties;
2 wagens Belgische duiven
2 wagens Franse, Engelse en Luxemburgse duiven
½ wagen Duitse duiven
1½ wagens Nederlandse duiven
Met vriendelijke groet,
Loed Schroen
Levi van der Weijden uit Hoogkarspel
Overklast iedereen op Nationaal Narbonne ZLU
en wint eveneens Internationaal bij de Duivinnen.
Net als verleden jaar bleven nu op vrijdag 24 juli de manden van het konvooi in Narbonne ook gesloten. In het Noorden van Frankrijk waren de weersomstandigheden niet al te best en de voorspellingen voor zaterdag waren alles behalve goed te noemen, zeker in de Benelux. Uitgesteld naar zaterdag. Op zaterdag waren de omstandigheden op de losplaats zeer goed met een goed zicht en met een temperatuur net even boven de 20 °C. Er blies een stevige Noord-Westen tot Westen wind. Van de slechtere weersomstandigheden welke op zaterdag in de Benelux heerste zouden ze gelukkig weinig last ondervinden. Tegen de tijd dat de duiven zouden arriveren werd het er al een stuk rustiger geworden. Er werd om 8.00 gelost.
Voor Narbonne is het een eerste decennium waarbij de ZLU in samenwerking met Indépendante Liège en Cureghem Centre, deze wedvlucht organiseert.
Jammer genoeg heeft het zware seizoen ook zijn tol geëist op de deelname van het aantal duiven. Vorig jaar waren er 6.649 terwijl er dit jaar 5.338 duiven ingetekend stonden. Ook internationaal gezien een terugloop van 20.888 naar 19.182 duiven. Het verloop was uitstekend te noemen want op zondag morgen rond de klok van 10 uur waren de prijzen nagenoeg verdiend.
De eerste melding kwam zoals verwacht uit het oosten van Frankrijk en wel uit Gries, even boven Strassburg. Hier klokte Pierre Junger op 726 km klokte om 18.44 Snelheid 1128 m/min. Voor Nederland zou dit rond de klok van 21 uur betekenen voor de kortste afstanden. En deze kwam uit Maastricht waar Harry en Roger Wijnands om 21.16 en 21.20 twee duiven thuis hadden aan een snelheid van 1104 en 1098 m/min. Op zaterdag avond waren er 24 duiven gearriveerd waarbij de snelste aan de westkant gemeld werd door de bekende Combinatie Batenburg - Van de Merwe uit Klaaswaal om 23.21 op 963 km. Nu was het verder afwachten op de eerste meldingen van zondag morgen op de verste afstanden.Uiteindelijk kwam er een melding van de snelste duif uit Hoogkarspel, een dorp in de gemeente Drechterland in de kop van Noord-Holland. Hier had de 10 jarige Levi Van der Weijden een jaarling geklokt om 5.57.48 en dit op een afstand van 1074.512 km. Dit zou een winnende snelheid opleveren van 1183.64 m/min. Dit was naast de nationale overwinning ook goed voor de internationale overwinning bij de duivinnen en tenslotte de snelste van het totale internationale konvooi. Grote Klasse !!!
Vader Ewout en Levi hadden bij de eerste ochtendgloren ( 5 uur) van zondagmorgen de meldlijst van de ZLU nog eens bekeken en zagen dat er al enkele heel vroege duiven aan de westkant zaten bij o.a. Cees Hanegraaf uit Hank en de combinatie Batenburg – Van de Merwe uit Klaaswaal. Tot ca. 7.30 uur hadden ze speelruimte om nog te kunnen winnen van beiden. Van slapen kwam daarna niet veel meer en om even voor zessen toch maar het bed uit en een kop koffie gedronken. De gordijnen open en tot hun schrik zat er een duif op de klep te wachten. Dit kan toch niet waar zijn. Daar zat ze zo fris als een hoentje te wachten om ontdaan te kunnen worden van beide gummi‘s. Toen werd er snel gehandeld, duif binnen, klokken en melden en uiteraard de eerste gemelde. Even was er nog consternatie want er stond niets gemeld op het systeem. Herhaalde pogingen de chip over de antennes te halen baten niet. Plots herinnerden ze zich dat de chip bij het inmanden verstek had laten gaan en ze van gummiringen werd voorzien. Gelukkig was later toch alles oké. En vanaf toen werd het erg spannend. Ze hadden, gezien de straffe westelijke wind over de vluchtlijn en de eerste aankomsten in oost Frankrijk België en Nederland, zeker niet gedacht aan een vroege nationale en zelfs internationale klassering. Toch werd het steeds duidelijker. Het was waar en het werd waar. Hun grote steun en toeverlaat Con van Eikeren uit Hoorn gaf haar later een toepasselijke naam van “Lady Impossible". Ze had het haast onmogelijke waar gemaakt. Een van de verste afstanden (1074 km) te overbruggen met de hoogste snelheid van allen en dit aan de westkant die toch zeker niet in het voordeel zat. Chapeau voor “Milady". “Lady Impossible" voert edel bloed in haar aderen en heeft het winnen van geen vreemden.
Haar vader is de donker Kras, Nl08-1358145 en dit is een zoon van het beroemde “Betuwe Koppel" van Gerrit Veerman uit Volendam.
Gr vader kraswitpen “Petertje" van ‘02
Gr. moeder zwartbont “Agnes" van ‘04
Dit zijn de ouders van o.a. 9
e Nat Perpignan en 15
e Nat. Barcelona. Grootouders zijn afkomstig van Jan Peters uit Bemmel en deze gaan terug naar het oude Aarden soort.
Haar moeder is het Blauwke “535", NL09-1036535 en is afkomstig van hun vriend Nico Volkens uit Bergen.
Gr. vader is de “Apollo" van ‘06 en hij is een ingeteelde kleinzoon (broer (“El Greco") x zus (“Aphrodite" )) naar het “Bonte Koppel" van Sam de Jong, Heemskerk.
Gr. moeder is “Blue Velvet" van ‘07 van Nico Volkens (Volkens x Geerdink)
Duivensport een familiesport.
Eigenlijk komt alle eer van deze nationale en internationale overwinning toe aan een viermanschap waarbij wordt gevlogen onder de naam van de 10 jarige zoon en kleinzoon Levi van der Weijden. Vader Ewout verteld dat Levi erg betrokken is met de duiven en hij in zijn vakantietijd de fondduiven mag inkorven. Daarnaast helpt hij overal mee waar te helpen valt en op de computer is hij steeds op zoek naar nieuwtjes. Hij heeft een echte relativerende werking op ons, verteld vader Ewout. Als het soms niet meezit met de duiven dan weet hij steeds wel iets om het negatieve gevoel weg te werken. Ook tussen de duiven is hij soms een kleine fluisteraar. De duiven laten dit zien als hij op de hokken is. Hij heeft een echte feeling voor de duiven, zegt een trotse vader.Dan is er vader Ewout zelf, de manager. Als 16 jarige ontfermde hij zich over een verdwaalde duif en van toen af gewonnen was voor de duivensport. Van vader Jaap kreeg hij een hokje in de tuin en vader raakte ook in de ban van de duiven. Ewout houdt zich in het speelseizoen vanaf April hoofdzakelijk bezig met de vliegduiven.
Dan is er grootvader Jaap, het derde familielid die geboeid is door de duivensport. Toen de familie in Hoorn woonde heeft hij met zijn zoon samengespeeld onder de naam E & J. Van der Weijden. Gezien zijn drukke baan is hij momenteel de trouwste supporter en geniet uiteraard mee met de prestaties van zijn zoon en kleinzoon. Wellicht zal hij zich in de nabije toekomst wat actiever kunnen bezig houden met de duiven. Vanaf 2011 is hij weer woonachtig in Hoorn.Daarnaast hebben ze de hulp in de verzorging van steun en toeverlaat Con(nie) van Eikeren. Con is een oud liefhebber uit Hoorn en is dagelijks op de hokken te vinden. Hij verzorgt de kweekduiven, jonge duiven en de jaarlingen tot Ewout het managen van de jaarlingen enkele weken voor de eerste grote vlucht overneemt. Ook rijdt Con wekelijks met de duiven voor een trainingsvluchtje.De overige familieleden hebben eigenlijk niet veel op met de sport van grootvader, vader en zoon doch vinden het uiteraard leuk als er succes wordt geboekt zoals dit weekend van 25 juli. Dan is het een drukte van jewelste en iedereen is onder de indruk van alle belangstelling rond deze behaalde prestatie. Vaak is het een leuke doening als het duiven wachten is en worden er gezellige uurtjes aan de barbecue gesmikkeld.
Op het erf aan de Streekweg in Hoogkarspel staat een ruime accommodatie. Er zijn twee hokken waar op een hok de 20 koppels oude duiven wonen welke alleen Barcelona vliegen. Daarnaast een hok met twee afdelingen waar in een afdeling 40 jaarlingen zijn gehuisvest en op de andere afdeling een 40 tal jonge duiven. Dit noemen ze het Barcelona hok. Alle jaarlingen welke de fondvluchten hebben afgewerkt schuiven einde seizoen door naar het hok van de Barcelona vliegers, terwijl de jonge duiven naar de afdeling ernaast verhuizen en hun afdeling weer vrij is voor 40 jonge duiven uit hun Barcelona groep. Een soort doorschuifsysteem.Dan is er het bovenhok tegenover de tuinhokken en bestaande uit 4 afdelingen voor de vliegploeg van ca. 40 koppels overjarige duiven welke worden ingezet op de overige ZLU vluchten. Beneden voor dit bovenhok drie open rennen voor 75 koppels jaarlingen en de ca. 150 jonge duiven. Het hele jaar door staan de spoetnikken voor de hokken en rennen dag en nacht open. Op het Barcelona hok staan de schuiven ca. 25 cm open terwijl op het bovenhok de schuiven dicht zijn.
Alle vliegduiven worden op nest gespeeld. De oude duiven vliegen hoofdzakelijk twee ZLU vluchten. Soms is het een beetje wikken en wegen hoe ze het in elkaar kunnen steken om de duiven op twee uitgekozen vluchten in te zetten. Ze korven elk jaar graag dezelfde duiven in op dezelfde vluchten om zo Asduiven te krijgen. Als het schema niet goed past manden ze soms duiven in op een nationale fondvlucht. Ze worden half april gekoppeld en hun nestje wordt een maand voor het grote werk afgebroken en dan mogen ze een nieuw nest maken om ze op die vlucht op een neststand te krijgen tussen 10 dagen broeden en jonkies van ca. 4 dagen. Volgens Ewout de beste stand om te presteren. Als ze dan van de vlucht thuiskomen is het nest weg en mogen ze aan een nieuw nest beginnen om zo voor hun tweede inzet weer op voornoemde stand te krijgen.Trainen doen de nestduiven elke morgen en avond en worden per afdeling gelost. De klep gaat open en mogen naar buiten. Maar van vliegen komt niet veel terecht. Enkele rondjes en dan is het gebeurd. Om ze dwingen te vliegen help niet veel want er zijn daken genoeg om op te zitten. Als oplossing is gekozen door elke woensdag een of meerdere groepen weg te brengen naar Hank, zo‘n 125 km.
De duiven van enkele sportvrienden worden dan ook meegenomen in de container. Ook in het weekend tussen de vluchten gaan ze mee naar Hank, georganiseerd door NIC Edam. Als voer krijgen ze het hele jaar door volle bak van een mix van Variamax van Mariman en Turbo van Matador (vetrijk) en van elk de helft. Daarbij nog een zelfde hoeveelheid van een zelfgemaakt mengsel van snoepzaad, onkruid zaad, hennep, pinda‘s, scharrelmeel (kippen), Tovo, grit, Vitalith en rode en gele piksteen. Jonge duiven krijgen geen enkele medicatie, tenzij er zich adeno/coli problemen voordoen. Als jaarling krijgen ze een week voor het inmanden van hun eerste grote vlucht vanaf maandag, drie dagen BS in het water. Dit wordt telkens herhaald als ze de mand in gaan voor een fondvlucht. De duiven welke naar Barcelona gaan, worden twee weken voor het inmanden door Con naar dierenarts van der Sluis gebracht voor een individueel onderzoek. Afhankelijk van de uitkomst wordt per duif niets of iets gegeven. B.v. bij 1 of 2 kruisjes een geelpil van 50 mg. Bij drie of vier kruisjes twee opeenvolgende dagen 1 geelpil. Dan een week voor het inmanden nog eens drie dagen BS en de laatste twee dagen voor het inmanden twee dagen iets voor de luchtwegen. Voor de rest is het steeds schoon water in het drinksysteem met nippels.
In 2011 werden de duiven van vader Jaap en zoon Ewout wegens voorziene verhuizing van Hoorn naar Hoogkarspel verkocht. Op het erf bij vader Jaap in Hoogkarspel waren in 2008 al twee hokken neer gezet en er jonge duiven op geplaatst. Van hieruit konden ze dan weer opnieuw gaan opbouwen. In 2013 werd het huis in Hoogkarspel bewoond en op en voor de schuur/garage nieuwe hokken resp. rennen in gebruik genomen en werd er vanaf 2012 ook al op enkele ZLU vluchten meegespeeld. De basis van hun fondkolonie wordt gevormd door de duiven van hun vriend en leermeester Nico Volkens uit Bergen. Dit is het oude soort van Sam de Jong uit Heemskerk en Jan Thelen uit Buggenum. Elk jaar komen er wel enkele duiven van Nico als versterking. Daarnaast duiven van Kees Droog uit Andijk. O.a. het soort van Wim Muller Wilhelminadorp. Verder het soort van Jan Thelen via Wiel Cramers uit Grevenbricht. Ook van Geert Veerman uit Volendam kwam duiven uit diens Betuwe Koppel. De laatste aanwinsten komen van Peet en Paloma Solleveld uit Maasdijk en Cees van der Laan uit Castricum. Hieruit vormen ze de 30 kweekkoppels welke het hele jaar door zorgen voor nieuwe kroost.
Al pratend met vader Ewout, merk ja al snel dat hij een heel groot enthousiasme voor de duivensport uitstraalt en zijn voorliefde uitgaat naar de ZLU vluchten. Als je dan samen met je zoon en vader zo‘n geweldige prestatie kunt neerzetten dat is het driedubbel genieten. Vaker liet hij zich ontvallen dat hij het eigenlijk niet snapte dat zijn “Lady Impossible" dit had kunnen verwezenlijken op zo‘n afstand en met deze wind. Heel knap werk.
Levi, Ewout, Jaap en Con nogmaals van harte gefeliciteerd!
Marcel Görtzen
