Agen/Bordeaux (oud) , inkorven op maandag 20 juni.
Lossing op vrijdag 24 juni.
Onze voorbereiding op Bordeaux/Agen 2016
Maandag 20 juni is het zover, op één van de langste dagen van het jaar korven we in voor het grootste ZLU concours van het jaar Bordeaux/Agen. Belangrijk voor ons is het weer en
nog meer de betrouwbaarheid van de weersvoorspelling. Via meteofrance.fr kan je ruim van tevoren het weer voor een week later inschatten. Waarom belangrijk? Als het zeer warm
wordt met harde kopwind en/of onweer dan doen we nauwelijks jaarlingen mee. Zoals het er nu voor staat gaan er 16 ouden mee, vier meer dan vorig jaar. Wij realiseren ons dat een
uitslag als vorig jaar bij de ouden er niet in zit. In 2015 hadden we er dus 12 mee, 9 in de prijzen en we startten met 1e en 8e nationaal! Dat was echt te
mooi om waar te zijn en geloof ons daar genieten we nog steeds van. Helaas was Peter, door een file, net te laat voor de aankomst van Ballotelli maar ik mocht hem van ver de laatste
paar honderd meter van zij triomftocht zien vliegen. Wat een beleving!
Echter dit jaar begint iedereen weer op nul en is het afwachten of de duiven op tijd in vorm zijn en ook ben je wel wat afhankelijk van de wind en ligging.
Op juiste moment de duiven in juiste vorm te krijgen vinden wij niet eenvoudig. Daar doen we alles aan maar valt soms niet mee. Hierbij onze voorbereiding. Gekoppeld werd er half
februari. De meeste koppels brachten twee jongen groot. Alleen van de toppers werd nog een koppel eieren overgelegd naar de kwekers. De rest ging, toen de jongen een dag of 18
waren, op weduwschap. Na verloop van tijd zat alles, tijdelijk, op weduwschap. Dan kan het invliegen beginnen. De eerste zes vluchten is alles mee geweest. Normaliter gaan de duiven
voor Bordeaux/Agen die twee jaar of jonger zijn mee naar de eerste dagfondvlucht. Duiven van drie jaar of ouder krijgen meestal alleen twee midfond vluchten. Dagfond kon dit jaar
helaas niet, Bordeaux/Agen is een weekje eerder dan afgelopen jaar. In voorgaande jaren koppelden wij de duiven voor Bordeaux/Agen na die eerste dagfond vlucht. Dan zaten ze
precies op kleine jongen bij inkorving. We spelen ze graag op Bordeaux/Agen op kleine jongen dus werden ze een week eerder gekoppeld. Omdat ze een week dan jagen en leggen zou
de dagfond moeten worden overgeslagen. Achteraf maakte dat niet uit omdat die vlucht bij ons in Noord-Holland werd afgelast.
Weekend daarna was ook niet best. Het ziet er naar uit dat de alle duiven voor Bordeaux/Agen het moet doen met slecht een vlucht van 323 km al
maximum. Ben benieuwd. Allemaal op kleine jongen, tussen de 2 en 5 dagen oud. De zaterdag, tien dagen voor inkorving, gaan ze nog mee op midfondvlucht. De zaterdag voor
inkorving brengen we ze meestal zelf weg op zo‘n zestig kilometer. Dan doen we mede omdat onze nestduiven niet bijzonder lang trainen, dus een keer extra lappen is dan volgens ons
nodig. De laatste twee/drie dagen krijgen ze volop voer, vetrijk daarnaast hennep, snoepzaad, witzaad, pinda‘s. Dag voor inkorving en soms ook twee dagen een ornislijmpilletje. Een
week daarvoor zijn ze uitgerookt met een blokje.
We wensen iedereen een mooie vlucht en veel succes!
Michel en Peter.
Jan Stevens uit Schinveld
wint 1e nationaal en internationaal Agen (oud)
met zijn ‘Gehamerde‘
Gelukkig zijn dit jaar op Agen de rijen weer gesloten en hebben we een ‘echt‘ internationaal concours gekregen. Vorig jaar was er en dispuut over de minimale afstand om te
mogen deelnemen en dit jaar is die op 700 km blijven staan met die restrictie dat wel alle Belgische liefhebbers mogen
deel ook als hun afstand onder de 700 km ligt. Echter ‘zulke‘ liefhebbers wonen in het uiterste zuidoosten van België maar voor hen zal Montelimar een gunstiger alternatief zijn geweest
en deze nationale vlucht werd gelijktijdig vervlogen en vijf minuten later gelost. Voor Nederland is Zeeuws-
Vlaanderen de pure voorvlucht op Agen met een afstand van zo‘n 815 km terwijl die in Zuid-Limburg met zo‘n 828 km begint. En wat hebben de weergoden de laatste tijd de
duivensport flink in de tang genomen! Zeker in Nederland, Belgie en Noord-Frankrijk waren de troefkaarten regen en
bewolking en de uitersten waren zware onweersbuien met hagelstenen zo groot als tennisballen. In Nederland werd Luyksgestel op donderdag 23 juni zwaar getroffen en daartoe
behoorde ook het duivenhok van de gekende André van de Wiel waarvan de dakpannen en –platen zware
beschadigingen opliepen. Tot enige wanhoop en moedeloosheid zal ook menige lossingsverantwoordelijke zijn gedreven. Wanneer is een lossing verantwoord en wanneer is die dat
zeker niet? Snel opkomende regenzones of exemplaren die onverwacht blijven ‘hangen‘ hebben al op de nodige
vluchten roet in het eten weten te gooien.
Op Agen hebben het de duiven in zekere zin getroffen. Na twee dagen uitstel is er op zondagmorgen om 6.45 uur gelost. In Frankrijk kregen de duiven mooi open vliegweer bij
een hoofdzakelijk kalme noordwestelijke wind die vanaf Noord-Frankrijk meer westelijk ging waaien. Een regenfront die op
zondagmiddag vanaf het westen Nederland en België binnenkwam werd door het KNMI met code ‘geel‘ aangekondigd en dat voorspelde weinig goeds. De Nederlandse kopduiven
hebben daar zeker last van gehad of juist zij niet en andere duiven volop zodat die zwaar zijn gehinderd. Wie zal
het zeggen? De allereerste meldingen kwamen uit het Duitse Saarland en dat was de eerste indicatie dat de oostkant dit keer het voordeel zou pakken. Niet onlogisch bij een
noordwestelijke tot westelijke wind maar die logica gaat niet altijd op. Om 17.09 uur werd in het Saarland de snelste duif geklokt in
Homburg op 769 km door Wolfgang Emser aan 1245 m.p.m. Tot 17.30 uur werden in de kleine Duitse deelstaat Saarland zeven snelle duiven geklokt. De eerste Belgische duif werd
opmerkelijk genoeg ook rond die tijd geklokt en wel om 17.25 uur door Gino Clicque in Wevelgem bij Kortrijk en dat is puur aan de
westkant en hemelsbreed 300 km van het Saarland. Tot 1197 m.p.m. kwam zijn duif en hij bleek later de snelste Belgische jaarling. Met de snelste meldingen uit Duitsland mochten de
eerste Nederlandse Agengangers in Zuid-Limburg verwacht worden. En met de eerste Nederlandse duif om 18.12 uur bleek het
later op alle fronten bingo. Het was Jan Stevens in Schinveld die om 18.12 zijn NL2014-1341611 wist te klokken op een afstand van 853 km. Aan 1250 m.p.m. klopte hij daarmee alle
eerder geklokte duiven en geen duif zou het meer weten te overtreffen. Met de westelijke wind mocht de overvlucht nog kansen
ruiken door langer van dit windvoordeel te kunnen profiteren maar achteraf bleek dat bij de strijd om de podiumplaatsen niet haalbaar. Het zilver en de 5de prijs zijn gewonnen door het
echtpaar Busscher-Albertz in Elsloo aan 1226 en 1217 m.p.m. terwijl Jo Bijsmans in Kerkrade het brons pakt aan 1224 m.p.m.
De Gehamerde
Na zijn zege op internationaal Agen (oud) zie Jan Stevens: ‘Als je de moed bijna opgeeft dan komen ze!‘. En dat geeft wel aan dat de verwachtingen voor Agen niet bepaald hoog
gespannen waren. Negen duiven had hij aan de mand toevertrouwd en wel drie doffers en zes duivinnen. Het ZLU-
seizoen was met Pau teleurstellend geopend met nationaal geen prijs en de 1e en 2e duif van de lijst kwijt en daaronder een echt goede vliegster. St. Vincent was met 2 van de 7 ook
niet top geweest en op zaterdag had hij op de ‘kwaaie‘ Bordeaux drie latere prijzen gewonnen met 9 mee. Echter
in de 1e-getekende die naar Agen vertrok had hij wel goede hoop alhoewel hij vooraf nog nooit de grote fond gevlogen had. Deze NL14-1341611 heeft na zijn zege de naam ‘de
Gehamerde‘ gekregen en die naam verwijst begrijpelijk naar zijn kleur. Als jaarling raakte hij al snel gewond na een
aanval van een roofvogel. Nadat hij hersteld was werd hij verder op de nalijn ingevlogen en toen kwam hij goed af. Dit jaar was hij een keer op een midfondvlucht verbazend vroeg en
had hij de 2e prijs in het samenspel kunnen winnen als Jan hem voor prijs gezet had. Andere jaren gaf Jan op alle
(trainings)vluchten zijn duiven voor prijs mee maar dit jaar heeft een vereniging met veel fondspelers het samenspel verlaten en daardoor het spel op fond in het eigen samenspel
geminimaliseerd. En dat vindt Jan een onbegrijpelijke en slechte stap in een duivensport waarin we elkaar zo hard nodig hebben en
zeker op lokaal niveau. De ‘Gehamerde‘ bewees zo vooraf al het vizier scherp te kunnen richten. Aan de gemaakte snelheden van de Duitse duiven in het Saarland rekende Jan uit dat hij
voor een echte kopduif rond 18 uur zou moeten kunnen draaien.
En terwijl hij in het huis achter de eigen zaak een boterhammetje zat te eten zag hij ‘de Gehamerde‘ met een noodgang aankomen en binnengaan. Broer Frans zat buiten te
kijken en zag nog juist de staart van hem. En na de constateringen en de eerste en vroegste melding te zijn begon
het afwachten wat de concurrentie in de overvlucht nog uit de hoge hoed zou kunnen toveren. Dezelfde avond kreeg Jan Stevens nog twee prijsduiven terug. Extra motivatie zal ‘de
Gehamerde‘ gehaald hebben uit het feit dat hij een extra bak had weten te veroveren van een schuwere hokgenoot
die zich lager door hem had laten verjagen. Jan werd zo genoodzaakt één van de twee op te sluiten om de verjaagde doffer rust te gunnen en geen extra problemen op de afdeling te
krijgen. Na de vlucht was ‘de Gehamerde‘ weer die bak gaan opzoeken! De
‘Gehamerde‘ zelf is een fraaie duif die zeker uitstraling heeft en goed gebouwd is. In zijn stamboom zitten legendarische duiven van het eigen hok. Zoals de 1e internationaal Pau in
1999 en de doffer die de 1e nationaal München in 1986 (als jaarling) en 1989 vloog. Zijn vader is de nestbroer
van de ‘166‘ van 2010 die in 2014 de beste ZLU-duif met 2 en 3 prijzen van ons land was. De ‘166‘ vloog toen de 41e Pau ( 3020 d.), 2e St. Vincent ( 3824 d.) en 15e Perpignan (6414
d.). En dat zijn natuurlijk zeldzame topduiven! Als jaarling zat hij al bomvroeg van Bordeaux en die
vlucht werd uiteindelijk als ochtendlossing vervlogen. Zijn nestbroer bakte er op de vluchten beduidend minder van en dat deed een liefhebber die bij Jan op bezoek kwam opmerken:
‘Hij zou wel eens de betere kweker kunnen zijn!‘. En dat deed Jan besluiten om hem maar thuis te houden en op de
kweekstal te plaatsen. In 2014 stond deze nestbroer op een duivin van Pierre en André Paulssen uit Roosteren alwaar Jan zich in 2010 een ploegje jonge duiven aankocht. Deze
Paulssenduivin stamt uit de kruising Wijnands (zoon Tafi) maal Dolleweerd (Oss). Zie de stamboom voor meer details.
Woninginrichting Stevens.
Sedert de grote uitbreiding van de eigen wooninrichtingszaak in 1979 heeft Jan zijn hokken op het dak van het bedrijf staan. Over de volle lengte heeft hij daar 10 afdelingen tot zijn bes
chikking en een weids uitzicht over de omgeving waaronder de tuin en de achtergelegen eigen woning. Rondom houdt hij daar
allerlei andere dieren en recentelijk zijn er nieuwe volières gebouwd om meer vogels te kunnen houden. Jan houdt zo ook walibi‘s en Chinese muntjaks naast kippen, sierduiven en ander
pluimvee. ‘Het is hier een kleine dierentuin‘ merkte fondspeler Lei van Bun op die Jan helpt met de
bouw van de volières. Al vijf generaties wordt er op deze plaats in Schinveld in houtbewerking gedaan en dat begon als timmerbedrijf voor wielen van karren en doodskisten tot een
eigen meubelfabriek die in 1939 werd opgericht. Jan en Jeanny Stevens hebben hun woninginrichtingszaak overgedaan aan
zoon Laurens die naast de zaak zijn eigen huis heeft. Boven de zaak heeft het echtpaar nog de ‘oude‘ woning alwaar op werkdagen gekookt wordt terwijl datop zondag gebeurd in het
nieuwe huis. Vader en moeder springen in de zaak bij als dat nodig is en Jan gaat nog met Laurens mee uitwerken
om te bezorgen en huizen in te richten. In de zomer staat Jan om zes uur op en gaat hij alle duiven en andere dieren verzorgen: ‘Als het licht is ben ik buiten!‘ Meestal komt hij ‘s avonds
om 10 uur naar binnen en kan dan het late journaal nog zien. Er is altijd werk en er zijn altijd zaken die
gedaan of verzorgd moeten worden. Bovendien heeft het echtpaar akkerbouwgronden die door henzelf gewied worden als dat nodig is terwijl een loonbedrijf het meeste werk uitvoert.
Het seizoen 2016 is Jan Stevens met zo‘n 30 doffers en 40 duivinnen begonnen.
Op de meeste afdelingen is de helft van de bakken bezet. Een ploegje nestduivinnen staat tegen de oude kweekdoffers gekoppeld en daarmee word ook gespeeld evenals met een deel
van de duivinnen op weduwschap. De afdeling van de Agenwinnaar werd pas op 27 april gekoppeld en via 14 dagen broeden
kwam die op weduwschap te staan. In de tuin staat een grote kersenboom waarvan vorige week bij onweer een grote tak was afgebroken. Men denkt dat de bliksem in de boom is
geslagen. Toen Jan de taken wilde afzagen die op de grond hingen kwam de hele dikke tak naar beneden en miste Jan op een
haartje. Heel frappant vond Jan het dat ‘de Gehamerde‘ na thuiskomst van Agen zijn poten vol stront had zitten. Hij had nog flink werk om ze schoon te maken en dat verwacht men
toch niet bij een duif die international een vlucht wint en deze ‘last‘ met zich mee moest dragen.
Echtgenote Jeanny deed dit opmerken: ‘Stront aan de poten, geld naar de kloten!‘ Duiven met stront aan hun poten zijn meestal minder in conditie en op voorhand geen duiven die
mooi weer maken op de wedvluchten. Maar met dit resultaat op Agen zou iedereen zo wel zijn duiven thuis willen
krijgen! Jan Stevens is echt een gemoedelijke kerel die verknocht is aan zijn duiven en andere dieren. Op zijn erf is het een waar dierenparadijsje. Echter hij streeft erook naar om met
zijn duiven tot echte topprestaties te komen. En dat is hem op deze Agen weer wonderwel gelukt. Hij is zeker niet bang om
duiven te spelen maar beseft ook dat de grote fond een zekere mate van geduld vergt. Prestaties kunnen tegenvallen maar als het goede bloed en lijnen er inzit dat moet dat er eens
‘uitkomen‘. ‘De Gehamerde‘ heeft hem de tweede internationale zege bezorgt en dat zal hem tot
geluk stemmen!
Ad van Gils
