.
Voorbeschouwing Wedvlucht Perpignan.
.
Inmanden : maandag 2 augustus
Los : vrijdag 6 augustus
.
Internationaal georganiseerd door: BELGISCHE VERSTANDHOUDING
.
.
GPS Coördinaten: Noord + 423623.0 Oost + 025848.0
.
De vrachtkosten bedragen € 4.05 per duif. Afdracht door inrichter aan de KBDB € 0,10 per duif (verplicht) dit bedrag is niet opgenomen in de
vrachtkosten. Internationale uitslag € 8,00 en is niet verplicht. Of papieren uitslag wordt gemaakt, wacht op besluiten vergadering inrichters - KBDB
Alle duiven nemen zonder verdere kosten deel aan de internationale wedstrijd.
Deelname met jaarlingen toegestaan in het ZLU-concours en internationale concours.
Dubbeling duivinnen: u dient een aparte poulebrief in te vullen.
- internationaal: € 0,25 per duif; uitslag in internationale uitslag.
Extra ereprijzen:
- De eerste 25 duiven van de uitslag
- Snelste twee eerst getekenden (1 prijs)
- Snelste drie eerst getekenden (1 prijs)
- Prijswinnaar met de verste afstand, prijs behaald per tiental (1 prijs)
De ZLU stelt 2 prijzen ter beschikking aan het meerjarig asduif kampioenschap over 3 en 4 jaar. Een liefhebber kan met de zelfde duif maar een prijs winnen.
.
.
De extra ereprijzen worden gesponsord door:
.
Transport Bauwens & Zoon bvba
STEKENE en OLEN
.
.
JURRIAN VAN AMERONGEN UIT BUNNIK (UTRECHT)WINT 1STE NATIONAAL RIEUX-MINERVOIS/PERPIGNAN
.
.
In Nederland kwam de eerste melding uit het Zeelandse Hengstdijk waar vedette Jac van de Bosch om 2 minuten over 10 een duif klokte op een afstand van 902
km. Dit gaf een snelheid van 805,15 m/min. Even later werd de eerste melding overgenomen door Carlo Dominicus uit Goes die op 919 km om 10.23 uur klokte en
een snelheid gaf van 805,16 m/min. Amper een verschil van 0,01 m/min. in zijn voordeel. Nu was het verder wachten op arriverende duiven op de verdere
afstanden. En dit gebeurde in Bunnik, een plaats in de provincie Utrecht. Hier klokte Jurrian van Amerongen zijn eerste inzet “September Girl" om 10.57
uur en dit op een afstand van 995 km. Dit zou nationaal een winnende snelheid geven van 846 m/min. Internationaal zal het een voorlopige 40
ste
plaats gaan worden. Internationaal was een overwicht te zien van de Franse liefhebbers. Achtendertig plaatsen van de top veertig internationaal gingen naar
Frankrijk. Dit gaf duidelijk aan dat het voor de verdere afstanden een zware strijd werd onder de tropische omstandigheden. Jurrian van Amerongen had 4 duiven
mee waaronder één duivin, welke zondag zijn nationale winnares zou gaan worden. Om 16.44 uur zit zijn tweede inzet ook in de klok. Allen waren de
mand in gegaan met de zorg voor een pieper van ca. 5 dagen oud.
.
.
Philip Geerdink uit Hoogerheide 06-11421718
.
.
Philip Geerdink, een jonge zestiger, die woonachtig is boven op de Brabantse Wal, een opgestuwde zandwal uit de vroege ijstijd. Hoogerheide, een kerkdorp met
amper 12.000 inwoners en wat tesamen met de dorpen Ossendrecht, Putte, Woensdrecht en Huybergen de Westbrabantse gemeente Woensdrecht omvat. Begin
jaren ‘80 dagelijks in het nieuws i.v.m. de plaatsing van de omstreden kruisraketten. Op 24 februari, mijn vaste koppeldatum, zette ik mijn toekomstige
weduwnaars, die mochten ca. 12 dagen op hun eieren broeden, daarna was het uit met de pret. De eieren gingen naar een plaatselijke sportvriend en de dames
mochten vast wennen aan hun duivinnenverblijf. Begin april liet ik mijn vliegduiven voor het eerst los sinds de laatste ZLU-vlucht vanuit Narbonne; het kostte me
gelijk een prachtige jaarling doffer. Toch maar even doorgezet en veertien dagen later de duiven via Chaam (38 km) en Asse-Zellik (59 km) in de baan gebracht.
Vanaf de midfond worden mijn doffers individueel op de bak gevoerd en kregen bij thuiskomst voor het eerst hun duivin te zien, vóór deze tijd houd
ik het sober op de kooi om vroege forme te voorkomen. Na een tweetal midfondvluchten kregen ze ook nog een dagfondvlucht voorgeschoteld. Twee weken voor
het inkorven van Pau laat ik mijn weduwnaars ook 's morgens ruim een uurtje trainen. Ondanks mijn broze gezondheid verzorg ik mijn duiven nog altijd zelf,
alleen bij het inkorven en het pakken van de weduwduivinnen kan ik rekenen op de hulp van mijn zoon Rogier, het sjouwen van volle duivenmanden breekt mij
helaas op. Het is hierom, dat ik de afgelopen jaren mijn vliegbestand reeds drastisch heb ingekrompen, het is roeien met de riemen die je hebt, zal ik maar zeggen.
Thans zitten er 24 meerjaarse weduwnaars, verdeeld over drie hokken, klaar om de strijd aan te binden op de ZLU-vluchten en een goede 20 jaarling doffers, die het
eerste jaar slechts 1 dagfondvlucht doen en 1 korte marathonvlucht. Halen de jaarlingen een nette prijs op de marathon, dan zijn ze klaar en mogen ze uitgroeien
voor het nieuwe seizoen. Twijfelaars krijgen een herkansing en/of worden direct uitgeselecteerd. Mijn oude weduwnaars doen twee ZLU-vluchten en worden
uiteraard tevoren ingepland, hierbij houd ik o.a. rekening met het feit of een duif redelijk tot goed geklasseerd staat voor een ZLU-duifkampioenschap. Zo krijgt mijn
"Tommy", 2e ZLU asduif Agen Oud 2020, uiteraard weer deze vlucht voorgeschoteld om zijn kansen optimaal te benutten.
.
.
Als centrumleider van IFC Hoogerheide korf ik uiteraard in mijn eigen 'home town', een van de grootste inkorfcentra van Nederland. Hier korven o.a.
nationale kopstukken als: Mevr. M. van Geel, Ko van Dommelen, Leon Roks, G. Kouters & Zn, Comb. de Pijper, Gebr. Maas & Zn, Fr. Belleter, Carlo
Dominicus, niet te vergeten mijn broer Ronald en nog vele anderen. Ik speel in principe alle ZLU-vluchten met gemiddeld ca 6 duiven per vlucht. Het zal voor mij om
de drommel niet meevallen het voorgaande coronajaar te evenaren, maar liefst 31 duiven van mijn 43 gekorfde duiven op de ZLU- vluchten staan op de diverse
uitslagen geklasseerd, dit is goed voor een prijspercentage van 72%. In het totaal klassement van sportblad Het Spoor werd ik 2e Grootmeester over alle ZLU-
vluchten 2020 en werd eveneens als 2e afgevlagd in de felbegeerde Europabeker 2020. Perpignan heeft een speciaal plekje veroverd in mijn hart, mijn duiven lieten
zich vaak juist op deze vlucht van hun beste kant zien. Met 26 prijzen in de eerste 100 nationaal vanaf 1999 en vier maal in de eerste 10 heb ik denk ik recht van
spreken. Op deze vlucht laat ik vaak de teugels wat meer vieren en krijgen bijvoorbeeld de weduwduivinnen 's middags voor het eerst in het seizoen vrij spel
op het hok.
.
.
Het fondspel van de ZLU sprak me als jonge gast al enorm aan, het viel me op dat de duiven over het algemeen in tip top conditie arriveerden, dit vaak in
tegenstelling tot de duiven van de middaglossingen. De iets hogere rieten manden en het beperkte aantal duiven per mand zijn hier vast en zeker debet aan. Bij
extreme hitte wordt het aantal manden per auto zelfs gereduceerd en gezorgd voor extra ruimte tussen de manden, zodat dit de ventilatie en ademhaling ten goede
komt. Als de ZLU zich wenst te voegen naar de omstandigheden en een luisterend oor heeft voor haar deelnemers blijft ze absoluut de nummer 1 in fondminded
Nederland. Als het startsein van de vlucht eenmaal heeft geklonken reken ik uit hoe laat ongeveer de eerste meldingen op PIPA zullen verschijnen. Vanaf de eerste
aankomst wordt het serieus en reken ik uit hoe laat ik in Hoogerheide moet constateren, vervolgens bekijk ik de meldingsintensiteit en de regio waar de duiven
vallen. Regelmatig wordt geswitched met de meldingsite van de KBDB, totdat de eerste melding bij de ZLU bekend wordt gemaakt. Vanaf dit moment schakel ik
volledig over naar de ZLU.......totdat de eerste duif in mijn eigen IFC is geconstateerd, dan is het weer stuivertje wisselen tussen de ZLU en de meldingsite van mijn
IFC. Het spel van de ZLU heeft primair mijn belangstelling, laten we eerlijk zijn hoe groter het speelgebied, des te makkelijker wordt de uitslag bepaald door het
tijdstip van lossen en de heersende weersomstandigheden. Ligt de snelheid laag, dan wordt er onevenredig veel tijd vergoed, dat de accu in de nachtelijke uren weer
wordt opgeladen is niet in tijd uit te drukken. Al deze componenten komt een uitslag niet ten goede, zeker als we hier een Europees vergelijk van gaan maken. Het
internationale spel vind ik prima qua aanzien en deelname, maar hoeft van mij niet ten koste van alles te gaan.
.
.
Enkele suggesties die ik de ZLU wil aandragen voor de komende jaren:
1/ Nationale Marathon nieuw leven inblazen door liefhebbers van de middaglossingen te laten ruiken aan het spel van de ZLU en vice versa. Oorspronkelijk
werd de Nationale Marathon over de klassiekers nationaal St. Vincent - Barcelona ZLU - nationaal Dax vervlogen. Een van de twee bovenste van de poulebrief
kwamen voor punten in aanmerking. Mijn voorstel: het kampioenschap blijft gaan over 3 vluchten! Nieuw is, dat bovenstaand rijtje wordt uitgebreid met een vierde
vlucht, Perpignan ZLU. De klassiekers St. Vincent en Barcelona zijn verplicht, daarnaast kan iedereen vanuit zijn eigen specialisme zich richten op een van de
keuzevluchten: nationaal Dax of Perpignan ZLU. Doe je aan alle 4 de vluchten mee, dan zal het beste resultaat van de keuzevluchten voor punten in aanmerking
komen. De puntentelling aanhouden conform de nationale- en ZLU- uitslag. Met deze nieuwe opzet hoop ik dat de Nationale Marathon een verbinder mag worden
tussen de liefhebbers van de middaglossingen en de trouwe aanhang van de ZLU-vluchten. Nationaal Marathonkampioen ben je dan van héél
Nederland, dit zal de waarde van het kampioenschap en de internationale prestige zeker ten goede komen.
Een 'Grandprix National' (what's in a name) kunnen we organiseren voor de beste prestatie over de 4 marathonvluchten met de
8 getekende duiven ( 4 x 2 get.). 2/ Dit seizoen speelden wij Agen ZLU en een middaglossing vanuit Agen in één weekend, te zot voor woorden! Een
betere integratie in wederzijdse nationale grote fondprogramma's lijkt mij wenselijk door gezamelijk tot een dialoog te komen, waarbij beide specialisten naar
tevredenheid worden bediend. Zo kan de ZLU naast St. Vincent bijvoorbeeld ook Marseille laten vallen, hierdoor ontstaat automatisch meer ruimte voor het
middaglossingsprogramma. Daarnaast komt dit het evenwicht in het aantal oostelijke - en westelijke lossingen ten goede. Op een overkill in het aantal lange
afstandsvluchten zit niemand te wachten, we vissen immers allemaal uit dezelfde tanende vijver. 3/ Competitief mogen we misschien wel niet graag inleveren,
daarom stel ik voor om van Narbonne, net zoals Agen ZLU, een apart concours voor oude duiven en jaarlingen te organiseren. Eventueel een ereprijs voor de beste
jaarling van de ZLU over beide jaarlingenvluchten. 4/ Als het aantal vluchten wordt teruggebracht betekent dit automatisch extra tijd op de feestavond die dan weer
besteed kan worden aan de huldiging van de prijswinnaars van Agen en de speciale ZLU-kampioenschappen. Ook deze laatste categorie mag weleens tegen het licht
gehouden worden of e.e.a. niet teveel van het goede is. De verkoop van duiven op zondagmorgen is prima aan derden uitbesteed, dus moet alles in het werk
worden gesteld om de prijsuitreiking op één avond te klaren. Perpignan, de laatste vlucht van de internationale fondkalender, de laatste kans dit jaar
deel te nemen aan een ZLU-vlucht en...... dan gaan we weer maandenlang de mottenballen in. Zoek allemaal nog een paar duifjes op, dan wens ik u vanaf deze
plaats ontzettend veel succes toe op Perpignan 2021.
.
Aldus Philip Geerdink.
.
Sportvrienden,
Deze reportages worden mede mogelijk gemaakt dankzij de sponsoring van:
.
.
HERBOTS HALLE ( B )
.
.
PIGEON PIXELS FALCO EBBEN.
.
.
De Zuid Limburgse Unie, al meer dan 62 jaar een begrip
in de Nederlandse duivensport !
.
Reporter van het verslag van Perpignan is:
.
Marcel Görtzen.
.
.
Dank zij de medewerking van duivensportblad
De Duif worden de uitvoerige reportages elke week opgenomen in De Duif.
.
Beste sportvrienden, dit was alweer de laatste ZLU vlucht 2021.
Hopelijk heeft ook U genoten van de leuke reportages, zorg dat U er ook bij bent in 2022.
Tot ziens op een mogelijke Sterrenshow 2020/2021.
Namens bestuur ZLU,
Hub Wetzelaer. Pr. ZLU vluchten.
Rutger Jan Rittersma uit Zuidlaren (Groningen) wint 1ste Nationaal Perpignan.
.
.
Het zit er weer op. Het ZLU-programma 2021 sloot af met de internationale vlucht uit Perpignan. We zagen dit seizoen op alle ZLU vluchten en ook nu weer op
Perpignan, een flinke toename van het aantal ingekorfde duiven. Zo werden er in 2020 in Nederland 3.354 duiven ingetekend voor deze vlucht. Dit jaar werd dit
aantal ver overtroffen en werden er 4.871 duiven ingekorfd. Een toename van 1.517 duiven. Internationaal zien we het aantal inzetten ook stijgen en wel naar
13.262 duiven. In 2020 waren dit 11.209 duiven. Steeds meer liefhebbers van de marathon gaan zich meten op deze internationale wedvluchten. De ZLU zit duidelijk
in de lift.
.
.
Toch duiven vanuit Engeland
Wellicht is het de lezer niet ontgaan dat er op de voorgaande ZLU vluchten deelnemende duiven van de Engelse liefhebbers ontbraken op het totaalstaatje. Het
‘waarom‘ was een beetje gissen en haast iedereen dacht aan Corona regels voor liefhebber en het duivenvervoer naar Nederland, België of
Frankrijk. Op deze Perpignan zien we dat er vanuit Engeland wel duiven deelnemen aan de internationale wedstrijd en wel met 42 stuks. Wellicht interessant is de
uitleg van Yvan Eeckhout, secretaris van de Belgische Verstandhouding, over ‘hoe dit tot stand kwam ‘. Zie hiervoor het “reisverslag" op
de site van de ZLU. De eerste Engelse duif werd geklokt om 7.36 uur op een afstand van 959 km.
Weerstomstandigheden
Verleden jaar was het weer in Zuid-Frankrijk van dien aard dat er op vrijdag het lossen uitgesteld werd tot zaterdag. Maar het bleef er zo slecht dat de organisator,
Belgische Verstandhouding, samen met de Sportvoorzitter van de K.B.D.B. besloot om te gaan lossen op de Parking Salle Joseph Iche in Rieux-Minervois, gelegen in
de omgeving van Carcassonne.
Dit jaar waren de vooruitzichten beter en kon er op vrijdagmorgen worden gelost om 7.30 uur.
Het weer op de losplaats was goed zonder bewolking en een temperatuur van ca. 22 °C. Op de vluchtlijn een ruimende en toenemende wind uit het zuidwesten.
Een mogelijke bui in de loop van de dag was niet uitgesloten. Ook tijdens het arriveren van de duiven waren er her en der buien, doch al met al verliep de vlucht
heel goed en op zaterdagmorgen rond de klok van 7 uur was het concours voor de kotste afstanden al afgelopen.
De eerste meldingen uit Frankrijk, Duitsland, België en Luxemburg.
Het was even voor 18 uur toen de eerste melding uit Frankrijk op de aankomstsite van PIPA verscheen. Jean-Louis Fumiere uit de gemeente Beaurevoir, even
noordelijk van Saint Quentin, klokte een duif om 17.45 uur. Zijn afstand is 822 km en dit gaf een snelheid van 1335 m/min. Goed voor de internationale overwinning.
Al snel kwam er ook een melding uit Duitsland waar de bekende familie Kipp und Söhne uit Althornbach een duif melde om 18.05 uur op een afstand van 807
km. En dit aan een snelheid van 1270 m/min. Ook vanuit België kwam er al snel meldingen en de snelste hiervan werd geklokt door Luc Colement uit Genk. Op
een afstand van 947 km klokte hij een duif om 19.32 uur en zou een snelheid geven van 1310 m/min. Uit Luxemburg kwam de eerste melding om 18.24 uur en deze
werd gedaan door Fränk Rohen uit Bivange, ten zuiden van de hoofdstad Luxemburg. Op een afstand van 808 km behaalde zijn duif een snelheid van 1235
m/min.
De eerste Nederlandse meldingen
Nederland kon gaan rekenen. Waar zou de eerste melding vandaan komen. Gezien de spreiding van de aankomsten in Frankrijk, Duitsland en België kon het
overal zijn in de zuidelijke provincies zijn. De ZLU-site werd vanaf toen goed in de gaten gehouden. Hopelijk zouden de plaatselijk regenbuien geen roet in het eten
gaan gooien bij de eerst arriverende duiven.
Het was Geert Schmitz uit het Limburgse Simpelveld welke als eerste op de meldlijst verscheen. Op een afstand van 943 km klokte hij zijn eerste duif om 19.55 uur
en dit zou een snelheid geven van 1265 m/min. Al snel melden zich een duif bij Hub Joosten uit Grathem die een duif om 20 uur klokte aan een snelheid van 1304
m/min. Het zou een uurtje duren toen Jay Lissenberg uit Utrecht op 1069 km een duif klokte om 21 uur en een snelheid liet berekenen van 1318 m/min.
Deze zou tot zaterdag ochtend de meldlijst blijven aanvoeren.Zaterdag ochtend
om 6.01 uur klokte Rutger Jan Rittersma uit Zuidlaren (Groningen) zijn duif. Op een afstand van 1198 km zou dit een snelheid geven van 1324 m/min. En dit
betekende dat hij nationaal Perpignan zou winnen. Internationaal zou het een voorlopige 2de plaats betekenen. Het zou ook de 1ste geklokte duivin Internationaal zijn.
.
.
.
De nacht door letten.
Rutger had het volle vertrouwen in zijn vijf duiven welke hij in de mand had voor Perpignan. Er zou er wel eens eentje heel vroeg en zelfs in de nacht aan kunnen
komen, zo dacht hij. Hij ging dan ook niet naar bed en pendelde van binnen naar buiten, pafte een sigaretje, dronk een bakje koffie en tussendoor liep hij vaak naar
buiten om te kijken of er soms iets was aangekomen. Zo deed hij ook rond de klok van 6 uur. Hij liep naar het hok om even op het klokje te kijken hoe laat het was.
Toen hij zich omdraaide kwam er een duif aanzetten en met een draai viel ze op de klep en werd om 6.01 uur geregistreerd. Rutger had al zitten rekenen dat hij
voor 6.13 uur moest klokken wilde hij Jay Lissenberg uit Utrecht voor komen. Via de ZLU-app meldde hij de duif aan en even later stond hij al boven aan de lijst.
.
.
Heel snel kwamen er van alle kanten berichtjes, Apps‘ en gelukwensen. De nationale overwinning was een feit. Hij kreeg amper tijd om alle berichtjes en
Apps‘ te lezen dan wel ze te beantwoorden. Samen met de winnares had Rutger nog twee koppeltjes nestduiven ingekorfd. Een koppel broedde op eitjes van
ca. 13 dagen en het tweede koppel aasde een jong van ca. 3 dagen. Hij klokte hiervan verder nog drie duiven en wel zaterdag om 9.28, 10.18 en 10.38 uur. Goed
voor de meldplaatsen 634-899 en 1046.
.
.
“Frosien" Nl19-1228531 winnares 1ste Nat. en 2de Intern. Perpignan.
Rutger had zich voorgenomen om bij de eerstvolgende prestigieuze overwinning de duif te noemen naar zijn overleden moeder Frosien. Na haar invliegen ging ze op
eitjes mee naar Limoges van afd. 10 en ze vloog de 39
ste tegen 880 duiven. Haar volgende opdracht werd Agen ZLU op een jong, maar miste haar
prijs. De doffer waar ze mee gepaard was kwam thuis van Marseille met een groot gat in de vleugel en werd even op rust gezet. “Frosien" werd
gekoppeld tegen een loszittende doffer en ging de mand in voor Perpignan op eitjes van ca. 8 dagen. Rutger had er een dag eerder nog een aangepikt eitje bijgelegd
en ze was fel op het nest.
Haar vader is “De Adelaar" welke alleen als jaarling werd gespeeld en de 403
de Nat. Agen vloog (5.935 d). Wegen verhuizing kwam hij op
het kweekhok. Hij stamt uit een doffer van Jan Polder uit Middelharnis (lijn “Victoria" en “Delta Queen") x “Miss Confidence"
een dochter uit zijn stamdoffer “De Heijde Doffer" van Cor de Heijde uit Made.
Haar moeder is “Jewel" een volle zus van o.a. “Miss Possible" 1
ste Nat. en 1
ste Intern. Agen ‘13 en een
dochter van zijn stamkoppel “De Heijde Doffer" x “Vicky" een duivin van Jan Polder via Mijnis Gijsen uit Echteld.
Zie verder
stamkaart.
.
.
Sinds 2007 de keuze voor Fondspel
Rutger, thans 43 jaar en geboren in Amersfoort, had toen hij 7 jaar was thuis sierduiven rondvliegen en op zekere dag zat hier een vreemde duif tussen met een
ringetje om. Na wat navraag en zoekwerk bleek deze van de familie Romijn uit Twello te zijn. Hij mocht de duif behouden. Hij vond deze duif zo mooi dat er al snel
enkele postduiven bij kwamen van o.a. Rob van Asten uit Leusden. Rutger was vertrokken in de duivensport. Diverse keren verhuisde hij en in 1993 werd hij jeugdlid
in de club in Dalfsen. Op zijn 17
de ging hij onder de wapenen en werd marinier. De duiven werden toen verzorgd door zijn oudere broer Menko. Na
nog enkele verhuizingen belande hij in 2018 in Zuidlaren en betrok een vrijstaande woning in het centrum. Achter zijn woning plaatse hij een hok van 4,5 meter met
twee afdelingen ingericht voor de vliegduiven. Dan een hokje voor zijn 9 kweekkoppels en het tuinhuisje wordt omgebouwd tot verblijf van ca. 50 jonge duiven. Deze
worden in hun geboortejaar opgeleerd bij de vroege jonge duiven en ongeacht hun rui ingezet tot de laatste vlucht (480 km). Als ze dan redelijk op tijd en fit naar
huis komen krijgen ze na de rui een plaatsje op het vlieghok.
In de beginjaren speelde Rutger hoofdzakelijk de vluchten van het programmaspel en wist hierin zijn mannetje goed te staan. Af en toe vloog hij ook mee op een
fondvlucht en dit viel in de smaak zodat hij in de winter van 2007/2008 besloot om enkel te gaan vliegen op de fondvluchten. Hij toog weer naar Rob van Asten uit
Leusden en kreeg er afstammelingen uit diens Bruggemann duiven. Hierbij kwamen in de loop der jaren duiven bij van Jan Polder uit Middelharnis via Mijnis Gijssen
uit Echteld en ook rechtstreeks van Jan Polder. Via Anton Ruitenberg uit Zwolle een doffer van Cor de Heijde uit Made en dit werd zijn stamdoffer. Later haalde hij
ook duiven rechtstreeks bij Cor de Heijde. Met de Bruggemann, Polder en de Heijde duiven vormde hij een basis. Jaarlijks pluist hij de uitslagen en verkopen door om
iets te kunnen aanschaffen bij liefhebbers welke zijn gevormde basis zouden kunnen verbeteren en versterken. Het moesten wel duiven zijn welke deze afstanden
aankunnen. Hij vliegt op de ZLU vluchten op afstanden welke ca. 250 km verder zijn dan de kortste afstanden.
ZLU-debuut
In het begin van zijn fond carrière vloog Rutger alleen mee op de marathon vluchten van afdeling 10. Al snel wist hij ook hier goede prestaties neer te zetten.
Het viel hem op dat er op pittige vluchten met morgenlossing de duiven goed en zeer fit naar huis kwamen. Mede hierdoor nam hij in 2013 het besluit om 12 oude
duiven in te manden op Agen ZLU. Vrienden verklaarden hem voor gek om deze afstand (1099 km) met zijn duiven te spelen. Hij klokte toen twee duiven in de
nachtelijke uren en wel om 3 u 51 en 5 u 46 welke goed waren voor de 1
ste en 3
de prijs nationaal (6.116 d) en 1
ste en
3
de prijs internationaal (23.000 d). Een mooier debuut kan men zich eigenlijk niet voostellen. Het waren duivin “Miss Possible" (de Heijde
x Polder) en doffer “No Mercy" (v.d. Wegen x Bruggemann) die hem op het op het hoogste schavot brachten op de ZLU-show.
Nestspel
Op het vlieghok zitten 20 koppels vliegduiven, hierbij zaten dit jaar 24 jaarlingen. Ze werden in februari samen met de kweekduiven gekoppeld en brachten een
koppel jongen groot. Hierna werden ze gescheiden en werden zo ingevlogen tot ca. 375 km. Daarna werden de duiven welke naar een ZLU vlucht gaan zodanig
gekoppeld dat ze op eitjes of een jong naar de vlucht toe gingen. Rutger heeft hiervoor geen speciale voorkeur. Het is per duif afhankelijk op welke stand ze het
beste vliegt. De duif zelf en haar forme zijn meer bepalend, meent Rutger. De oude duiven vliegen dan op een neststand mee op een fondvlucht van de afdeling en
vervolgens een of twee ZLU vluchten. Zo vlogen de oude duiven op Limoges (891 km) tegen 881 duiven 4-5-16-39-47 etc. met 8 prijzen van de 15 inzetten. De
jaarlingen gaan na hun invliegperiode mee op twee marathon vluchten van afdeling 10. Op Perigueux (982 km) mande hij 15 jaarlingen in en won 6 prijzen tegen
770 duiven beginnende met 8-116 enz. Vervolgens naar Libourne (1057 km) en tegen 1630 duiven werd het 47-48-56 enz. en 9 van de 16 als prijsduif.
.
.
Verzorging
De duiven trainen alleen in de namiddag voor een uurtje en dit zonder dwang. En ze trainen heel goed, zegt Rutger. Als binnenkomen staat er een bak voer
bestaande uit 2/3 Jellema Sport en 1/3 Jellema Energy (Beyers) en kunnen ze eten zo veel ze willen. ‘s Morgens wordt de bak weer opnieuw gevuld. De
duiven welke naar een vlucht toe gaan krijgen de laatste 3 tot 4 dagen Jellema Energy extra in hun nestbak. Daarbij ook enkele pinda‘s. Tussen de
fondvluchten in, gaat Rutger de duiven haast wekelijks lappen op een afstand zodat ze een uur moeten vliegen. Zo werden de duiven, inclusief de 5 Perpignan
duiven op de donderdag voor het inmanden nog gelapt op 65 km. Medisch is het bij Rutger vrij simpel. Mocht hij iets merken aan zijn duiven dan zal hij ingrijpen met
producten van o.a. de Weerd. Agen ZLU werd voor het noorden een zware dobber en Rutger merkte dat ze niet 100% waren toen ze terug keerden. Enkele dagen
Ornisol bracht beterschap. Maar verder geeft hij heel zelden. De jonge duiven krijgen in het geheel niets en elke gekweekte ronde wordt bij de voorgaande afgezet.
Ze moeten weerstand opbouwen. Mineralen en grit staat steeds ter beschikking.
Een feestelijke dag
Na acht jaar mag Rutger het weer opnieuw beleven. Een nationale overwinning behalen en dit op een van de verste afstanden krijgt daardoor nog eens extra glans.
Rutger is een fanatieke liefhebber en doet alles voor zijn duiven om ze optimaal aan de start te brengen. Een liefhebber met echte winnaarsmentaliteit. Zo moet hij
ook nog eens 148 km heen en weer afleggen om zijn duiven in te kunnen manden in NIC Nieuwleusen. Als hij eenmaal op zijn praatstoel zit dan is hij er moeilijk af
te krijgen. Begrijpelijk als je zo‘n prestatie neerzet. Na enkele dagen zal hij wel gaan beseffen wat het weer allemaal te weeg heeft gebracht.
Proficiat.
Marcel Görtzen
.
WCS-controle Z98 Perpignan
.
.
.
